Skip to main content

PRIME
MOVERS &
DIALOGUES

Το ARC for Dance Festival συντονίζεται με τους ανθρώπους, τις ιδέες και τους προβληματισμούς, με όλα όσα διαμορφώνουν την πορεία του χορού στην Ελλάδα στα χρόνια της δραστηριοποίησής του. Και κάθε χρόνο καλεί τους νέους καλλιτέχνες να τροφοδοτήσουν με την έρευνα και τις προτάσεις τους το πνεύμα του Φεστιβάλ και να παρουσιάσουν στο κοινό την απάντησή τους στα επείγοντα αιτήματα των καιρών.
Για το 2021, το φεστιβάλ ζήτησε από τους νέους δημιουργούς να αναστοχαστούν πάνω στις πρωτόγνωρες διαδικασίες που επέβαλε σε παγκόσμια κλίμακα η υγειονομική κρίση και να δημιουργήσουν έργα μικρής κλίμακας (σόλο ή ντουέτα) με αναφορά στην κοινή εμπειρία και στο προσωπικό τους βίωμα.
Οι prime movers, αυτοί ακριβώς που φέρουν την υπόσχεση της κίνησης στο μέλλον, κλήθηκαν να διηγηθούν τη στάση, τις συνθήκες περιορισμού του σώματος στα όρια ενός δωματίου, μιας οιονεί μικρής σκηνής. Τι διαδικασίες προσαρμογής χρειάζονται; Πόσα πρέπει να ξεχάσει το σώμα για να επιβιώσει χωρίς την ενέργεια της τριβής του με άλλα σώματα; Και πόσο αλλάζει με τον τρόπο αυτό το κινητικό λεξιλόγιο;
Ένα πρωτότυπο έργο τους μικρής διάρκειας μεταφέρει στο κοινό τον τρόπο με τον οποίο καθένας και καθεμιά έχει συλλάβει την ανοίκεια εμπειρία της ζωής σε ένα παρόν που είναι διαμεσολαβημένο και μοιάζει ατελείωτο.
Στη συνέχεια (ARC_dialogues) συνομιλούν με τη χορογράφο Χρυσάνθη Μπαδέκα τις ιδιαίτερες διεργασίες της δημιουργικής διαδικασίας τους και της προσωπικής τους χορευτικής γλώσσας.

DAY 1_
22/05

We find each other in the Plenum (Μέσα στο πλήρες συναντάμε εμάς)
Ζωή Ευσταθίου
Διάρκεια έργου: 20΄

Η Ζωή Ευσταθίου σπούδασε στην ανώτερη επαγγελματική σχολή χορού «Νίκη Κονταξάκη - Νικολέττα Μπακάλη» στην Αθήνα (2007-2010). Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Βέλγιο, όπου ζει έως σήμερα. Από το 2016 συνεργάζεται με την κορυφαία χορογράφο Anne Teresa De Keersmaeker ως χορεύτρια ρεπερτορίου στο Βέλγιο. Το διάστημα 2013-2016 συμμετείχε στην παραγωγή της Michéle Noiret “Hors-Champ”. Μεταξύ 2010 και 2015 συνεργάστηκε με τη χορογράφο Dominique Duszynski στις παραγωγές “Sous Les Ponts” (2010), “Sotto Voces” (2011), “Walkabout” (2014), και μαζί δημιούργησαν το ντουέτο “Riff” (2012-2015), το οποίο παρουσίασαν σε Γαλλία, Βέλγιο και Βραζιλία. Η Ζωή δημιούργησε παράλληλα τις δικές της παραγωγές: “Mr Gingerbread Man” (2012), “9 NiNe” (2014), “Chapter I” (2015), «(-) ΕΜΑΣ» (2019), «Μέσα στο πλήρες συναντάμε εμάς» (2018) σε Βέλγιο, Ελλάδα και Αυστρία. Το 2014 η Ζωή ίδρυσε την Ομάδα Νέων Χορευτών στην Ελλάδα, στην οποία συμμετείχαν χορευτές από 18 έως 25 ετών. Βασική της έρευνα αποτελεί το αιωρούμενο και ταυτόχρονα γειωμένο σώμα που χορεύει. Η αιώρηση, η πραγματική αιώρηση που ξεκινά από τη βαθιά σύνδεση του χορευτή με τη γη, αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό μίας διαφορετικής και μοναδικής τεχνικής, η οποία ακολουθεί τις γραμμές που ήδη υπάρχουν στον χώρο και δημιουργεί καινούργιες εσωτερικές γεωμετρίες.
www.zoiefstathiou.eu

Το πλήρες (plenum) είναι το αντίθετο του κενού. Και το έργο “We find each other in the Plenum” μιλάει για το “plenum” του καθενός μας. Δύο ανεξάρτητες γυναίκες κινούνται σε ένα κοινό πλαίσιο όπου δημιουργείται ένας πόλος έλξης μεταξύ τους. Η σύνδεση και η αλληλεπίδραση της εσωτερικότητας τις οδηγεί στη μετάβαση. Μια μετάβαση η οποία διατηρεί την αρχική τους συνθήκη: το μαζί μέσα στο πλήρες. Πρόκειται για το μοίρασμα εμπειριών σε έναν κόσμο μοναχικότητας. Μια συνάντηση που μελετάει τις σχέσεις κάτω από την επιφάνεια, τις σχέσεις μέσα μας. Σχέσεις μοναδικότητας, δύσκολες στις ισορροπίες, με τα θεμέλιά τους ριζωμένα στην ταυτότητα καθεμιάς και καθενός.
Το έργο “We find each other in the Plenum” αφορά ένα ταξίδι, τη διαδρομή δύο γυναικών οι οποίες διέρχονται τρεις διαφορετικές καταστάσεις. Η μετάβαση από τη μία συνθήκη στην επόμενη καθορίζει την ομαλή έκβαση. Στο πρώτο μέρος, οι χορεύτριες κινούνται σε απόλυτη αρμονία και συγχρονισμό, ωστόσο κάθε μικρή αλλαγή αποτελεί και τον συνδετικό κρίκο για τη συνέχεια του κομματιού. Η συχνή αλλά ανεπαίσθητη αλλαγή κατευθύνσεων διαμορφώνει κάθε φορά έναν διαφορετικό χώρο και μια διαφορετική οπτική. Η μετάβαση από το ένα κομμάτι στο άλλο εκφράζει και την αναγκαιότητα για τη σχέση των δύο, την αλληλεπίδραση, τη σημασία της ύπαρξης του «άλλου».
Το έργο “We find each other in the Plenum” έχει παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων στο Tρένο στο Ρουφ, στο Our Festival στο θέατρο Ρεματιάς και στο RIDCC στο Ρότερνταμ.

Ιδέα/Σύλληψη: Ζωή Ευσταθίου
Ερμηνεύουν: Ζωή Ευσταθίου, Σοφία Μαρτίου
Μουσική: Fabian Fiorini (“Echoes of a Distance”) και Αθηνά Ρούτση, Claudia Matola Rhodes, Άλκηστις Ραυτοπούλου
Ηχογράφηση: Φώτης Μυλωνάς
Κοστούμια: Ελλάδα Δαμιανού
Ιδιαίτερες ευχαριστίες στο: Kinitiras Artistic Network for Performing Arts

Η Ζωή Ευσταθίου σπούδασε στην ανώτερη επαγγελματική σχολή χορού «Νίκη Κονταξάκη - Νικολέττα Μπακάλη» στην Αθήνα (2007-2010). Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Βέλγιο, όπου ζει έως σήμερα. Από το 2016 συνεργάζεται με την κορυφαία χορογράφο Anne Teresa De Keersmaeker ως χορεύτρια ρεπερτορίου στο Βέλγιο. Το διάστημα 2013-2016 συμμετείχε στην παραγωγή της Michéle Noiret “Hors-Champ”. Μεταξύ 2010 και 2015 συνεργάστηκε με τη χορογράφο Dominique Duszynski στις παραγωγές “Sous Les Ponts” (2010), “Sotto Voces” (2011), “Walkabout” (2014), και μαζί δημιούργησαν το ντουέτο “Riff” (2012-2015), το οποίο παρουσίασαν σε Γαλλία, Βέλγιο και Βραζιλία. Η Ζωή δημιούργησε παράλληλα τις δικές της παραγωγές: “Mr Gingerbread Man” (2012), “9 NiNe” (2014), “Chapter I” (2015), «(-) ΕΜΑΣ» (2019), «Μέσα στο πλήρες συναντάμε εμάς» (2018) σε Βέλγιο, Ελλάδα και Αυστρία. Το 2014 η Ζωή ίδρυσε την Ομάδα Νέων Χορευτών στην Ελλάδα, στην οποία συμμετείχαν χορευτές από 18 έως 25 ετών. Βασική της έρευνα αποτελεί το αιωρούμενο και ταυτόχρονα γειωμένο σώμα που χορεύει. Η αιώρηση, η πραγματική αιώρηση που ξεκινά από τη βαθιά σύνδεση του χορευτή με τη γη, αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό μίας διαφορετικής και μοναδικής τεχνικής, η οποία ακολουθεί τις γραμμές που ήδη υπάρχουν στον χώρο και δημιουργεί καινούργιες εσωτερικές γεωμετρίες.
www.zoiefstathiou.eu

hyperobject
M. Eugenia Demeglio
Διάρκεια έργου: 20΄

Η M. Eugenia Demeglio είναι ιταλίδα δημιουργός και εκπαιδευτικός, που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το 2008 πήρε πτυχίο χορογραφίας από το Codarts Hogeschool voor de Kunsten (NL) και το 2011 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της (Curatorial Practice) στο πανεπιστήμιο Falmouth (UK). Η έρευνά της εστιάζει στην αμφισβήτηση του χώρου εντός διαφόρων καλλιτεχνικών πρακτικών και περικλείει μια ποικιλία εκφραστικών μέσων που διέπονται από ένα κοινό χαρακτηριστικό: τη διαμόρφωση ενός πλαισίου που ευνοεί την ανάπτυξη της ατομικότητας μέσα από τη συνεργασία. Εξερευνώντας τα χωρικά και εννοιολογικά όρια των διαφόρων μέσων, η πρακτική της περιλαμβάνει παραστάσεις κίνησης και αυτοσχεδιασμού, εγκαταστάσεις, συμμετοχικά δρώμενα, βίντεο και κοινοτικά πρότζεκτ, συχνά με πολύ ανάλαφρη προσέγγιση και αίσθηση του χιούμορ. Έργα της έχουν παρουσιαστεί σε διάφορα ευρωπαϊκά ινστιτούτα και θέατρα, όπως: Utrecht Academiegebouw, Korzo Theater, Theater LantarenVenster, Nederlands Architectuurinstituut, Fondazione Pistoletto και BJCEM. Έχει διακριθεί με αναγνωρισμένα διεθνή βραβεία ως σόλο χορεύτρια στην Περούτζια και στο Σπολέτο, ενώ το συνεργατικό έργο της “How Much is Enough?” κέρδισε δύο βραβεία ResArtis. Είναι μία από μόλις 20 πιστοποιημένους δασκάλους Countertechnique® στον κόσμο, λέκτορας χορού στο πανεπιστήμιο Falmouth και Resident Improvisation Teacher στο Laboratorio Internazionale della Comunicazione.

Το “hyperobject” είναι ένα μίνιμαλ έργο χορού για τρεις περφόρμερς, που εκδηλώνεται σαν ένα είδος ανελέητου επαναληπτικού μηχανισμού που δεν μπορεί να σταματήσει εφόσον τεθεί σε κίνηση. Οι κινήσεις αποδομούνται σε σπαράγματα και επαναδομούνται μέσω της επανάληψης, ενώ μικρές μεταλλαγές εναλλάσσονται με ελάχιστα αντιληπτές μεταβολές, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό μια οδό ερμηνείας. Το έργο αναδύεται από το σύνολο (ensemble) μέσω της ενορχήστρωσης των στοιχείων του. Το “hyperobject” έγκειται στη χωροθέτηση και χρονομέτρηση καθενός χορευτή. Όπως στην περίπτωση του Mandelbrot fractal, όσο περισσότερο παρακολουθεί κανείς την εξέλιξή του τόσο περισσότερο υπνωτίζεται από τις μεταστοιχειώσεις του ίδιου αντικειμένου.
Στο “hyperobject” οι περφόρμερς βρίσκονται σε μια κατάσταση ενδεχομενικού γίγνεσθαι, συγκεντρωμένοι αλλά και χαμένοι σε μια συνθήκη διαλογισμού, απογυμνωμένοι έως την ίδια την ουσία σωματικότητας και χρονικότητας, προσφέροντας στον θεατή την αίσθηση μιας αδιανόητης επιμονής – το κλειδί για τον κόσμο τους.
Παρά τη φαινομενική του απλότητα, το “hyperobject” είναι ιδιαίτερα σύνθετο, με αφετηρία και καταβολές στη μινιμαλιστική χορευτική και μουσική παράδοση των ’70s που απέφευγε την ομαλή ροή και ευνοούσε τον αυτοσχεδιασμό, τη διάσπαση, το δυσκολονόητο.
Ο όρος “hyperobject” επινοήθηκε το 2008 από τον Timothy Morton, προκειμένου να περιγράψει ένα «πραγματικό γεγονός ή φαινόμενο το οποίο είναι τέτοιου μεγέθους ώστε να υπερβαίνει την ανθρώπινη κατανόηση».

Έρευνα: M. Eugenia Demeglio, Μαρία Βούρου
Ανάπτυξη έργου: M. Eugenia Demeglio, Μαρία Βούρου, Παγώνα Μπουλμπασάκου, Θέμις-Αριάδνη Ανδρεουλάκη
Χορεύουν: Μαρία Βούρου, Αρετή Αθανασοπούλου, Mary Kate Sheehan
Μουσική: Jeph Vanger

Η M. Eugenia Demeglio είναι ιταλίδα δημιουργός και εκπαιδευτικός, που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το 2008 πήρε πτυχίο χορογραφίας από το Codarts Hogeschool voor de Kunsten (NL) και το 2011 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της (Curatorial Practice) στο πανεπιστήμιο Falmouth (UK). Η έρευνά της εστιάζει στην αμφισβήτηση του χώρου εντός διαφόρων καλλιτεχνικών πρακτικών και περικλείει μια ποικιλία εκφραστικών μέσων που διέπονται από ένα κοινό χαρακτηριστικό: τη διαμόρφωση ενός πλαισίου που ευνοεί την ανάπτυξη της ατομικότητας μέσα από τη συνεργασία. Εξερευνώντας τα χωρικά και εννοιολογικά όρια των διαφόρων μέσων, η πρακτική της περιλαμβάνει παραστάσεις κίνησης και αυτοσχεδιασμού, εγκαταστάσεις, συμμετοχικά δρώμενα, βίντεο και κοινοτικά πρότζεκτ, συχνά με πολύ ανάλαφρη προσέγγιση και αίσθηση του χιούμορ. Έργα της έχουν παρουσιαστεί σε διάφορα ευρωπαϊκά ινστιτούτα και θέατρα, όπως: Utrecht Academiegebouw, Korzo Theater, Theater LantarenVenster, Nederlands Architectuurinstituut, Fondazione Pistoletto και BJCEM. Έχει διακριθεί με αναγνωρισμένα διεθνή βραβεία ως σόλο χορεύτρια στην Περούτζια και στο Σπολέτο, ενώ το συνεργατικό έργο της “How Much is Enough?” κέρδισε δύο βραβεία ResArtis. Είναι μία από μόλις 20 πιστοποιημένους δασκάλους Countertechnique® στον κόσμο, λέκτορας χορού στο πανεπιστήμιο Falmouth και Resident Improvisation Teacher στο Laboratorio Internazionale della Comunicazione.

DAY 2_
23/05

404: Day not found
Ομάδα A(r)CT
Διάρκεια έργου: 15΄

Η ομάδα A(r)CT γεννήθηκε το 2014 με την ιδέα ότι ο χορός, όπως και όλες οι τέχνες, πρέπει να λειτουργεί ως μέσο κοινωνικής –και όχι μόνο– αλλαγής. Δημιουργεί installations και site-specific έργα, βασισμένα στον χορό και στο σωματικό θέατρο, που παρουσιάζονται σε κλειστά θέατρα και ανοιχτούς, δημόσιους και ασυνήθιστους χώρους. Έχει συμμετάσχει σε φεστιβάλ σε Ελλάδα και εξωτερικό, όπως: International Contemporary Dance Festival of Mexico City 2018, Rabbitlab 2.0, Κυριακές στην Τεχνόπολη, In Progress Feedback Festival 2017, Αthens Video Dance Project Festival 2016, 1η και 2η Πλατφόρμα Σύχρονου Χορού του Θεάτρου ΠΚ, 1ο Φεστιβάλ Χορού του Χοροχρόνου, Resolution 2016 και Fringe Shorts 2015 (The Place), Summer Streets 2015 (Regents Street), Friday League (Theatre Delicatessen), Motus Festival (Milton Keynes), 2ο Scratch Festival, Emerging Choreographers Platform 2015 (Broadway Theatre). Το 2019 και 2020 η ομάδα A(r)CT έλαβε κρατική επιχορήγηση από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού για τις παραγωγές «Κοίτα, Ανθρωπάκο» και «Μία ασπίδα όνειρα». Η ομάδα A(r)CT έχει στόχο να δημιουργεί προσιτά και διαδραστικά έργα, συνδυάζοντας χορό, κείμενο, μουσική και εικαστικές τέχνες. Θέλει οι θεατές να κατανοούν αυτό που παρακολουθούν, να νιώθουν ενεργοί και όχι να στέκονται απαθείς σε ό,τι συμβαίνει μπροστά τους.
www.artcanact.com

Μια χιουμοριστική προσέγγιση της καθημερινότητας που βιώνουμε τις τελευταίες 404 μέρες... Το σώμα απόν και ο νους να προσπαθεί, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε με πλήρη αποτυχία, να το αφυπνίσει, να το ενεργοποιήσει, να το κινήσει. Με το κλείσιμο των σχολών και στούντιο, αναστολές συμβάσεων και ακυρώσεις παραστάσεων, απομένει μόνο ένα: η αυτοσυντήρηση. Μια απλή δουλειά ίσως κατά τη Nike, που μας προτρέπει «απλώς να το κάνουμε». Παρόλα αυτά, καθώς φτάνει η 404η μέρα που είμαστε αποκλεισμένοι από την πραγματικότητα και το μόνο υποκατάστατο που έχουμε σε πραγματική σύνδεση είναι η επικοινωνία μέσω οθονών, η κίνηση χωρίς στόχο και κίνητρο φαντάζει όλο και πιο μάταιη. Η καθημερινή «γυμναστικούλα» μετατρέπεται σε καθημερινό άθλο, το βάρος του οποίου μας πλακώνει σαν χανγκόβερ και για να τον φέρουμε εις πέρας χρειαζόμαστε μια βοήθεια, ένα σπρώξιμο παραπάνω.
Έτσι κάπως, το αριστοτελικό «ὃ οὐ κινούμενον κινεῖ» ζωντανεύει σε ένα συνηθισμένο σαλόνι, μιας συνηθισμένης πολυκατοικίας, σε μία συνηθισμένη πόλη. Παίρνοντας τη μορφή τριών μαχητών, που στα μάτια μας φαντάζουν νίντζα, αλλά ίσως είναι απλά οι κινητήριες αυτές δυνάμεις που μας παρακινούν και μας προτρέπουν, μας υπενθυμίζουν να μην τα παρατήσουμε, μας σηκώνουν όταν πέφτουμε και στέκονται πάντα δίπλα μας όταν τις έχουμε ανάγκη. Το “404: Day not found” δημιουργεί μία κατάσταση σχεδόν τραγελαφική, όπου η τραγικότητα μαζί με το χιούμορ κάνουν τον θεατή να αναστοχαστεί την πραγματικότητα των τελευταίων 404 ημερών και να τον παρακινεί να συνεχίσει, μια μέρα ακόμα, μια μέρα κάθε φορά.

Χορογραφία - Ερμηνεία: Ομάδα A(r)CT – Έμυ Αμερικάνου, Ερικέτη Ανδρεαδάκη, Ελένη Παπαϊωάννου, Μιχάλης Σαγάνης
Κοστούμια: Μελισσάνθη Σπέη
Μουσική: Πάνος Χουντουλίδης

Η ομάδα A(r)CT γεννήθηκε το 2014 με την ιδέα ότι ο χορός, όπως και όλες οι τέχνες, πρέπει να λειτουργεί ως μέσο κοινωνικής –και όχι μόνο– αλλαγής. Δημιουργεί installations και site-specific έργα, βασισμένα στον χορό και στο σωματικό θέατρο, που παρουσιάζονται σε κλειστά θέατρα και ανοιχτούς, δημόσιους και ασυνήθιστους χώρους. Έχει συμμετάσχει σε φεστιβάλ σε Ελλάδα και εξωτερικό, όπως: International Contemporary Dance Festival of Mexico City 2018, Rabbitlab 2.0, Κυριακές στην Τεχνόπολη, In Progress Feedback Festival 2017, Αthens Video Dance Project Festival 2016, 1η και 2η Πλατφόρμα Σύχρονου Χορού του Θεάτρου ΠΚ, 1ο Φεστιβάλ Χορού του Χοροχρόνου, Resolution 2016 και Fringe Shorts 2015 (The Place), Summer Streets 2015 (Regents Street), Friday League (Theatre Delicatessen), Motus Festival (Milton Keynes), 2ο Scratch Festival, Emerging Choreographers Platform 2015 (Broadway Theatre). Το 2019 και 2020 η ομάδα A(r)CT έλαβε κρατική επιχορήγηση από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού για τις παραγωγές «Κοίτα, Ανθρωπάκο» και «Μία ασπίδα όνειρα». Η ομάδα A(r)CT έχει στόχο να δημιουργεί προσιτά και διαδραστικά έργα, συνδυάζοντας χορό, κείμενο, μουσική και εικαστικές τέχνες. Θέλει οι θεατές να κατανοούν αυτό που παρακολουθούν, να νιώθουν ενεργοί και όχι να στέκονται απαθείς σε ό,τι συμβαίνει μπροστά τους.
www.artcanact.com

Fixation in Duo
Ηλίας Χατζηγεωργίου
Διάρκεια έργου: 20΄

Ο Ηλίας Χατζηγεωργίου είναι πτυχιούχος του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και πιστοποιημένος coach από το Association for Coaching και το ΕΚΠΑ. Ξεκίνησε ως αυτοδίδακτος χορευτής hip hop και breakdancing στην παιδική του ηλικία και μέχρι σήμερα έχει μαθητεύσει σε πολλά και ετερόκλητα είδη χορού. Το 2006 συμμετείχε στον τηλεοπτικό διαγωνισμό χορού So You Think You Can Dance, όπου τερμάτισε στην έκτη θέση. Ασχολείται επαγγελματικά με τον χορό και τη διδασκαλία του τα τελευταία 18 χρόνια. Ως χορευτής, ηθοποιός και επιμελητής κίνησης έχει συνεργαστεί με σημαντικούς Έλληνες και ξένους χορογράφους, σκηνοθέτες, συνθέτες και video artists και έχει χορέψει σε σημαντικά φεστιβάλ και θέατρα. Από το 2009 είναι μέλος της ομάδας σύγχρονου χορού Αερίτες, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια συνεργάζεται με το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου ως σύμβουλος χορού. Υπήρξε βασικός εισηγητής δάσκαλος-χορογράφος στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για εφήβους Dancing To Connect της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Έχει διδάξει χορό στις φυλακές ανηλίκων Αυλώνα και διδάσκει το μάθημα Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας στην επαγγελματική σχολή χορού Άννα Πέτροβα - Μάρω Μαρμαρινού. Καλλιτεχνικό του ενδιαφέρον είναι το πάντρεμα διαφορετικών ειδών χορού και η αξιοποίησή τους ως ένα σύνολο άντλησης πληροφοριών μέσα στον σύγχρονο χορό, κινητικά, υφολογικά και ερμηνευτικά.

«Ο καλύτερος τρόπος για να μην προχωράς, είναι να ακολουθείς μια έμμονη ιδέα»
—Jacques Prévert

Το “Fixation in Duo” είναι μια κινητική performance που «ρετάρει». Ένα παιχνίδι με τους κινητικούς κανόνες του hip hop και του popping για την εμμονή. Ξεκίνησε ως work in progress στην Promenade του Athens Video Dance Project 2019, μετεξελίχθηκε κατά την περίοδο του πρώτου lockdown και παρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 2020 στην κεντρική πλατεία της Καλαμάτας στο 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Βιντεοσκοπήθηκε στο Θέατρο 104 και επιλέχθηκε να παρουσιαστεί στο Spring Forward 2021, το οποίο όμως αναβλήθηκε εξαιτίας των υγειονομικών μέτρων.
Με αφορμή τον κατ’ οίκον περιορισμό της εποχής, το “Fixation in Duo” επιχειρεί να αποδώσει κινητικά, ως θέαμα, την ψυχική κατάσταση του ατόμου που ζει περιορισμένο σε έναν πολύ στενό, κλειστό χώρο και μόνον εκεί. Η επανάληψη των καθημερινών δραστηριοτήτων, των συνηθειών και των καταναγκασμών μεγεθύνεται πίσω από τους τέσσερις τοίχους, δημιουργώντας μια σουρεαλιστική έκφραση του σώματος. Δίνοντας στο κοινό την αίσθηση ότι παρακολουθεί μια δράση από την κλειδαρότρυπα μιας κλειστής πόρτας, ή ότι παρατηρεί δύο ζώα εργαστηρίου να αλληλεπιδρούν σε έναν περιορισμένο χώρο, το “Fixation in Duo” είναι ένα μικρό reality show επί σκηνής.
Η μουσική που συνέθεσε ο Αλέξης Φάλαντας, εμπνευσμένη από lounge μουσική ανελκυστήρα της δεκαετίας του '90, ενδυναμώνει την αίσθηση της ρουτίνας και χτίζει σιγά σιγά μια εμμονική φωνή που περικλείει στοιχεία hip hop και trap μουσικής μαζί με latin και παραδοσιακά ελληνικά μοτίβα.

Χορογραφία-Σκηνικά-Κοστούμια: Ηλίας Χατζηγεωργίου
Ερμηνεία και δημιουργική επεξεργασία: Περικλής Πετράκης, Ηλίας Χατζηγεωργίου
Μουσική: Αλέξης Φάλαντας
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Βοηθός χορογράφου: Ηλέκτρα Βασιλικού

Ο Ηλίας Χατζηγεωργίου είναι πτυχιούχος του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και πιστοποιημένος coach από το Association for Coaching και το ΕΚΠΑ. Ξεκίνησε ως αυτοδίδακτος χορευτής hip hop και breakdancing στην παιδική του ηλικία και μέχρι σήμερα έχει μαθητεύσει σε πολλά και ετερόκλητα είδη χορού. Το 2006 συμμετείχε στον τηλεοπτικό διαγωνισμό χορού So You Think You Can Dance, όπου τερμάτισε στην έκτη θέση. Ασχολείται επαγγελματικά με τον χορό και τη διδασκαλία του τα τελευταία 18 χρόνια. Ως χορευτής, ηθοποιός και επιμελητής κίνησης έχει συνεργαστεί με σημαντικούς Έλληνες και ξένους χορογράφους, σκηνοθέτες, συνθέτες και video artists και έχει χορέψει σε σημαντικά φεστιβάλ και θέατρα. Από το 2009 είναι μέλος της ομάδας σύγχρονου χορού Αερίτες, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια συνεργάζεται με το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου ως σύμβουλος χορού. Υπήρξε βασικός εισηγητής δάσκαλος-χορογράφος στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για εφήβους Dancing To Connect της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Έχει διδάξει χορό στις φυλακές ανηλίκων Αυλώνα και διδάσκει το μάθημα Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας στην επαγγελματική σχολή χορού Άννα Πέτροβα - Μάρω Μαρμαρινού. Καλλιτεχνικό του ενδιαφέρον είναι το πάντρεμα διαφορετικών ειδών χορού και η αξιοποίησή τους ως ένα σύνολο άντλησης πληροφοριών μέσα στον σύγχρονο χορό, κινητικά, υφολογικά και ερμηνευτικά.