Μπορεί η ανησυχία να έχει τη δική της γεωμετρία; Μπορεί η απείθεια να είναι δομημένη, λειτουργική, παιγνιώδης; Ο χορός φαίνεται πως είναι ένα πεδίο μάχης όπου συγκρούονται η πειθαρχία με την εξέγερση, η στάση με την κίνηση, το στέρεο με το ρευστό, το ενδεδυμένο με το γυμνό. Μπορούν τα σώματα να γίνουν διαμεσολαβητές σε αυτή τη μάχη, να ανανεώσουν τους κώδικές της και να ανατρέψουν τους κανόνες της;
Το Masterwork for Six Dancers αναπτύσσεται μέσω μιας σειράς από βινιέτες –αντλώντας έμπνευση από τη φιλοσοφία του Bauhaus και του Τριαδικού Μπαλέτου– προκειμένου να διερευνήσει τους τρόπους με τους οποίους το σώμα αποβάλλει πολιτισμικά σύμβολα και κοινωνικές σημασίες που προβάλλονται κατά καιρούς επάνω του.
Χρησιμοποιώντας αντικείμενα ως κοστούμια που παρεμποδίζουν την κίνηση και του αποδίδουν μια μηχανιστική χροιά, το σώμα αναδιαμορφώνει την αυτονομία του σε έναν καταιγισμό λειτουργικών εμποδίων. Διολισθαίνοντας ανάμεσα στο συγκεκριμένο και στο αφηρημένο οι λειτουργίες του γίνονται χορογραφία.
Κάθε σώμα είναι από μόνο του ένα αριστούργημα, το οποίο αναδύεται μέσα από την εμπλοκή του εαυτού με το περιβάλλον. Τροποποιώντας το σώμα, «αντικειμενοποιώντας» το και επεκτείνοντάς το στον χώρο και στο περιβάλλον, υποτάσσοντας και βυθίζοντας το σώμα, αναδύεται μια παράδοξη ελευθερία και αυτονομία – αυτή της τέχνης και του τεχνήματος.
Το έργο έχει παρουσιαστεί στο tanzmainz festival #5 (Staatstheater Mainz, DEU, 2025).
Η παράσταση περιέχει γυμνό και προτείνεται σε θεατές από 15 ετών και άνω.
Στην παράσταση γίνεται χρήση στροβοσκοπικού φωτισμού.
Πρόγραμμα 
